[CLOS] [Abel/Eve] Brother & Sister

Août 2075

Pour des raisons politiques et sécurité nationale et intérieure, cette conversation étant susceptible d'être enregistrée, elle sera donc en version originale islandais non sous titré.

En vous remerciant de votre compréhension...

Quand enfin ils ont trouvé du temps pour se poser à l'arrivée, Abel dut d'abord faire face à une Libby plus que remontée, pour ne pas dire assassine. Il crut même qu'elle allait faire exploser l'avion en plein vol. Malgré tout, ils atterrirent sans encombres et dès qu'il eut du temps - loin de l'Underground qu'il observait d'un mauvais oeil, mais d'un oeil quand même, Maddison ou pas Maddison - il s'installa enfin pour appeler sa soeur.

Si Libby avait les foudres, Eve devait tenir le Trident...

J'avais mis l'alarme sur mon portable. J'avais reçu un message codé pour ne pas changer. Si je devais attendre à un petit message gentil et tout personnel, enfin pour lui s'en était un en quelque sorte, je pouvais aller me brosser longtemps.

Il avait fallu une grue pour me sortir du lit. Oui, même une "visioconférence" avec mon frère qui me devait bien des comptes avait du mal à me motiver en ce moment. Mais à parier qu'une fois avec lui, j'aurai tout oublié. J'étais gelée, j'ai enfilé un gros pull et une grosse paire de chaussettes avant de sortir de la chambre.
J'ai mis le café à chauffer avant de me servir un grand mug puis allumé le pc. Je me suis installée devant l'écran, lancé la visio et je n'avais plus qu'à attendre l'appel.

Et l'appel tarda à venir alors que Libby et Maddison se seraient presque arrachées les yeux l'une de l'autre. Il y avait fort à croire que le séjour serait long. Très long. Il laissa Dean et Levi s'en charger et ferma la porte de la cuisine derrière lui avant de s'installer. Il avait rendez-vous avec sa soeur et personne ne lui ferait manquer ça. A peine installé à la table un peu bancale avec une connexion douteuse qu'il avisa le regard fatigué de sa soeur, sa moitié.

"Þú, allt í lagi? Áður en þú segir eitthvað ... Fyrirgefðu. Ég veit hvað þú ert að hugsa, en ég skildi ekki eftir þér. Ég er nokkuð viss um að ég var að fylgja. Ég gat ekki tekið áhættuna að leiða neinn að þér og öðrum. Ert þú öruggur? Öll ykkar?"

Il entendit alors la voix de Libby outrepasser celle de Maddison et il inspira profondément pour se contenir et ne pas se lever pour aller régler le différend lui-même.

Heureusement que j’avais préparé une cafetière entière. Quand on se donnait rendez-vous comme ça, il y avait toujours une énorme marge entre ce qu’on souhaitait et la réalité. L’attente me parut interminable, je dormais debout, mais je lutais, j’avais besoin de voir sa tête de connard qui s’était barré sans moi, et surtout sans explications ni un bisou d’adieu.

Lorsque j’ai vu son visage, malgré une image bien pourrie, c’était prévisible, j’ai tout de suite souri en lui faisant un signe. Puis j'ai mis en route le brouilleur.

Hi elska bróður miiiiiiiiinn !!!

J’ai pris une gorgée de café pour ne pas lui couper la parole. Et là j’ai perdu le sourire.

Þú litli gaurinn Íslendingar ! Þú vinstri okkur í svörtum skít ! Og ég er alveg sama um afsakanir þínar á sam ! Þú veist hvað ? Ríða með afsakanir þínar !– j’ai soupiré et dans un ton plus doux – Ég sakna þín , ég hefði viljað að kyssa þig, ég vildi að ég gæti farið með þér ...- le ton est  remonté et je l’ai pointé du doigt – Þú rétti mér gildru ! Þú lætur mig dém mér með hljómsveitinni , þú veist að mikill hljómsveitin þín mjög nærri scuppered ? Þú veist það? Þú vinstri hefir allskonar eigingirni !– j’ai croisé les bras en boudant-Oue lagi , svartur vinur þinn var hlaðinn til að fá okkur aftur á réttan kjöl . Við munum öll fara ...

Oui, je faisais la gueule et pas qu’un peu.

Abel soupira à nouveau en se passant une main fatiguée sur le visage. Ca gueulait devant, ça gueulait derrière... Il entendait de tout. Du russe, de l'espagnol - derrière - de l'islandais avec un accent bizarre - devant - et par dessus, de l'anglais. Soyons honnêtes... Il ne partait pas vainqueur.

"Hversu oft þarf ég að segja þér að ég er hryggur? Ég skal gera það aftur, og það mun vera það, allt í lagi? Fyr...irge...fðu. Libby sagði mér. Ég vildi óska að hún kom ekki, það er a hluti af a sóðaskapur hér líka."

Il leva l'index pour laisser entendre le vacarme de l'autre côté de la pièce.

"Heyra þetta? Þetta er heróp. Sá sem ég myndi frekar fara í BURTU!"

Il soupira et secoua la tête, à la limite du désespoir, puis il se reconcentra sur sa soeur.

"Engu að síður ... Ég hef ekki mikinn tíma. Ég elska þig líka, en ... ég veit ekki hversu margir gera ég hef á rassinn minn. Það var of mikið af áhættu, þú skilur? Þú þarft að leggja lítil héðan í frá. Ég myndi ekki hafa leyfi ef ég vissi ekki að þú værir fær um þetta."

Les cris se calmèrent enfin jusqu'à ce qu'une porte claque, faisant trembler les murs, et imposant le silence complet.

"Hvað annað gerðir þú?"

C’était le bordel là-bas aussi, et franchement, je jubilais. C’était un peu bien fait pour sa gueule. Pas de raison que je sois la seule à en baver à des kilomètres de lui, je n’ai d’ailleurs pas caché ma satisfaction.

- Hver hans skít bróðir !

Mon visage s’est adouci alors qu’il s’excusait encore, j’ai même soupiré de plaisir quand il me donna son affection.

- Ég ákvað að við myndum breyta sjálfsmynd , allir vilja hafa flís , ég ákvað einu sinni að allir myndu bosserait eða löglegur virkni, að minnsta kosti , enginn áður venja stöðva .

Je me suis passée une main sur le visage et surtout sur mes yeux qui me piquaient.

- Við munum færa allt , allir hluti af gír , ég hef allt brotið . Við munum brenna Saloon, hjólhýsi , pallbíll minn ...

Je l’ai regardé quelques secondes sans rien dire, avant de reprendre.

- Þú virðist líta vel út, þú ert þar ? Zaan var ekki mjög nákvæm í þessum smáatriðum .

Abel acquiesça à chaque mot, content de voir que Liberation était entre de bonnes mains.

"Good. Við erum nokkra kílómetra í burtu frá Medina, nálægt Dawn höfuðstöðvar. Við komum í gær eftir ... alveg gróft flugi."

Il inspira profondément et baissa les yeux avant de se passer une main sur le visage. Main qui rejoignit l'autre entre ses genoux alors qu'il cherchait ses mots.

"Heyrðu ... Libby sagði mér allt. Ég er ekki því miður ... Því það sem ég gerði. Ég gerði það sem ég þurfti að gera og ég er hryggur ég gerði þetta við þig. Ég ætla að reyna allt til að gera það upp við þig og jafnvel meira."

Et pour lui, difficile de faire mieux. Il avait relevé les yeux sur elle et n'arborait pas foncièrement sa "bonne" mine. Mais avec elle au moins était-il sincère et pas seulement un bloc de glace, moteur d'une armée. Mais il était avant tout honnête. Le front plissé par le souci, il reprit.

"Ég veit að þú munt ekki fyrirgefa mér, ég er bara að biðja þig að skilja. Ég veit að þú hefðir gróft ári og ég lofa þér að næsti verður betri. Ég er hér fyrir þetta. Að berjast fyrir þig, og Liberation, og hvert öðru."

J’ai secoué la tête à mon tour, la gorge serrée de devoir parler de ça. J’aurai préféré être en face de lui et mes yeux lui ont lancé un regard noir. Il ne prenait pas de risque là derrière son écran.

- Þú ert því miður fyrir neitt , þú iðrast ekki flutninginn , það aftur ef þú gerir það aftur .

Ma voix était tremblante, je retenais mes larmes, je crois que la pilule ne passera jamais. J’étais agacée, hors de moi, même, je lui ai répondu sèchement, je ne crois pas me souvenir lui avoir parlé de cette façon une fois dans ma vie.

- Þú munt aldrei vera fær um að leysa þig , þú veist ekki allt sem ég missti vegna. Þú ert heppinn að vera varið með skjá ...

J’ai levé les mains, mes paroles allaient dépasser mes pensées même si j’en avais gros sur le cœur. Je me suis passée une main sur le visage avant de reprendre.

- Ekki gera mér meiri loforð , ég vil aldrei heyra frá loforði að einhver gaf ég er góður .

J'ai pris sur moi pour ne pas que la conversation dérape.

- Hvað er neðanjarðar með þér ? Ég fæ ekki .

Abel baissa les yeux. Il méritait sa colère et n'y dit rien. Pour autant, il ne regretta rien, en effet et si c'était à refaire, il le referait. Il haïssait cette face de pet, ça ne changerait jamais. Le savoir en vie, quelque part, et réaliser qu'il avait échoué et manqué de prudence, qu'il aurait dû s'assurer qu'il était vraiment mort, quitte à l'enterrer de ses propres mains... Il aurait dû le faire. Il pinça les lèvres et serra les dents en laissant Eve lui couler dessus. Ils parleraient de tout ça quand il se reverraient. En attendant, il n'aurait rien de mieux à lui dire que ce qu'il avait déjà déclaré.

A sa question, Abel releva les yeux, légèrement intrigué par se revirement, qu'il accueillit pourtant avec 'joie'... Et peut-être aussi une pointe de soulagement. Il soupira et secoua la tête en regardant quelque chose à côté de son écran.

"Ég veit það ekki. Uh ..."

Il fronça les sourcils, il disait tout ou presque à sa soeur, mais il ne se souvint pas d'avoir parlé de l'Underground encore. L'habitude et la confiance en sa soeur le força à quelques secondes de réflexion le temps de percuter que Eve avait pu reconnaître la voix de Maddison en fond.

"Ah ... Já , það er satt ."

Et il soupira d'autant plus en se passant les deux mains sur le visage pour se frotter les yeux.

"The Underground , já , ef þú vilt ." Il laissa son bras retomber sur le bord de table et reporta ses yeux sur sa soeur. "Maddison , sérstaklega . Hún var á flugvellinum , líka , langar að trúa á tilviljun vegna þess að það kom ekki einn. Þeir eru þrjú. A Dean ... og hundur með honum . Þú veist hver þetta er? Ég veit ekki enn hvað þeir eru að gera í smáatriðum , Maddison svaf alla leið og hitt er ekki það sem ég kalla mjög samvinnuþýður. Og þar sem hún vaknaði , skiptast hún orð með Libby meira en ég. Ef þú veist hvað ég meina . Ég trúi ekki að Dawn er einnig tengill á Underground, en eftir allt , hvers vegna ekki ."

Voir Abel limite foutiste sur ce qu’il me racontait, ça me mettait hors de moi. Est-ce qu’il était trop fatigué, ou… Ca m’énervait, je me contenais. Mais j’allais l’éclairer sur ceux qui étaient avec lui.

- Dean , fyrrverandi her . Það var í sama Bastion Reese og Chick . Þetta er frekar Renna teljast " Underground " sem hann stofnaði ásamt öðrum. Jákvæð , þeir kalla það " Zapperinn " spilar á máttur á / burt , þægilegt fyrir viðvörun kerfi sem þú sérð ...J’ai fait un clin d’œil.

Je me suis mise à rire nerveusement pour la suite, parce qu’en fait, ce n’était pas drôle, il fallait bien que je compense tout ce que je voulais cracher à mon frère.

- Og hundurinn hans er úlfur . Sky , eiginkona Dean , dó úr krabbameini , sem er jákvætt hunsuð .Je me suis redressée, un peu prétentieuse sur le coup. Hún sneri aftur í þessu formi eftir dauða hans . Þú veist að ég var fær til að endurheimta mannsmynd sína nokkrar mínútur ? Ég man að hafa tekist að áður . Þeir voru allir á rassinn , aðrir hefði viljað sjá mig ... j'ai mouliné du poignet á milli fjögurra plötum .

Et j’étais fière. J’avais fait quelques découvertes sur mon pouvoir lors de mon passage à l’Underground comme, soulager plutôt que de faire souffrir.

- Sem er þriðja, þá?

Parce que je ne voyais pas Abel parler d’un « chien » comme d’une personne à part entière. Et puis, il fallait bien remuer le frangin, le secouer.

- Það gæti verið gagnlegt ef þú talar við stelpu þinnar. Jæja ... ég veit það ekki er það , og ekki einu sinni það vinnur með þér ? Þú , leiðtogi Liberation , hún var ekki síðasta Underground , og þú lítur ekki á því hvers vegna ? Abel, alvarlega ... Færa rass fuck þitt !

"Nei, bara þeir . Ég gat séð að hundurinn var jákvæð . Of klár og leið til að tala við hann."

Il soupira en se frottant le menton pour réfléchir avant de grimacer, les pensées traversant son esprit. Mais il y avait autre chose. Il se frotta la tête d'une main en continuant de réfléchir. En réalité, il sembla même plus que nerveux.

"Auðvitað ég spurði hann , hvað finnst þér ? Það er það fyrsta sem ég gerði ! En hreinskilnislega, þú sérð svar hennar ? Hún sagði að þeir hefðu fengið símtal í Notkun Dawn. Og í ljósi heimili shiri, get ég sagt þér að það er satt. Fyrir utan það, sendinefnd sá Underground, ég held að það er meira."

En temps normal, Abel n'élevait pas la voix sur sa soeur, mais l'énervement, le décalage horaire, le manque de sommeil et l'incertitude de la situation dans laquelle il se trouvait le perturbait.

"Við fengum bara hér og þú ert sú fyrsta sem ég mun bíða Maddison er kallað á morgun, verður þú?"

Qui plus est, Liberation et l'Underground ne faisaient pas partie de leurs sujets principaux de conversation, c'était même plutôt l'inverse.

"Spurðu Maddison sennilega álíka og að sýna breytni okkar hér. Ef ég heimta, að hún mun ekki láta mig fara, ég taka áhættu af útlistun frelsun !"

Leur relation n'était pas des plus propices au calme depuis quelques semaines. Leur dernière dispute avait laissé des séquelles, quoi que les deux parties en disent. Le niveau de confiance avait largement chuté et les éclats de voix pouvaient surgir plus vite que d'habitude. Mais ça, il n'osa pas en parler à sa soeur. Il le voulait, mais il lui sembla particulièrement gonflé de se confier sur Maddison, juste après avoir proclamé son non regret d'agissement sur Garin...

Quant à son attitude, elle ne lui avait pas échappée. Il secoua la tête, sa voix redescendant dans les normes habituelles. Il la regarda à nouveau et pencha la tête.

"Eve, þetta léttir af sögunni, er það að MSS sem reyndi að gera þú telur að þú varst bara að góð. En við vitum, eins og við höfum séð, sumir myndu drepa fyrir það hættir völd þeirra. en ég er ánægð ef þú finnur jákvætt gildi sem þú ert fær um."

En réalité, ça lui tordait l'estomac de frustration. L'Underground lui avait appris à utiliser son pouvoir correctement ? Il était content, oui, mais s'il chopait celui qui l'éloignait ainsi de sa soeur... Peut-être aurait-il fait montre d'une certaine jalousie.

J’ai soupiré intérieurement quand le ton montait, il devait être claqué, sur les nerfs et Maddison ne devait pas lui rendre la tache aisée, j’ai préféré prendre sur moi, aussi je me suis adoucie.

- Bara að reyna að hafa upplýsingar , einn eða annan hátt , aðeins útkoma telja , ég veit að þú munt koma til vita meira .

D’ailleurs il m’inquiétait pour lui aussi, je n’avais pas Abel en face de moi, c’était mon frère, lui aussi marqué par les évènements, nous étions tous affectés, cependant, me l’avoir enlevé n’était pas, selon moi, la meilleure chose à faire. Mais en y réfléchissant, le temps pour moi d’avaler ses actes, qu’il soit sur un autre continent n’était finalement un mal pour un bien.

- Það er þú sem erlendar , þú veist líklega betur en ég sem leið til að taka Maddie . Ég andvarpaði . Hvað ríða þú komst þarna? Abel, ég held virkilega að byggja upp bandalag með Underground, það mun hjálpa þér að líka þar , eins og ef þú átt það ... Hvernig fastur vilji Libby og Levi ?

Je me suis mise à jouer avec une mèche que j’enroulais autour de l’index.

- Ég veit ... En ég held að ég vil ekki að trúa því , að ég gat ekki, ég hafði þetta kvíða , þeir falla á mig ... j’ai inspiré profondément, l’angoisse au ventre rien que d’en parler. Eins og áður , hefndum .Il n’était pas nécessaire d’en faire tout un roman, il savait très bien à quoi je faisais allusion.
Abel, eru þeir í bænum, MSS er megalopolis ...

Cela aussi était devenu une angoisse quotidienne, j’avais peur de recevoir ce message qui m’obligerait à fuir… Mais savoir qu’ils étaient là, à portée de gâchette et de C4, c’était orgasmique… J’espérais bien les faire cracher plomb et sang.

Abel soupira et se passa une main sur les lèvres en regardant ailleurs, vérifiant que la porte ne s'ouvrait pas à des intrus. Pas même Skylar.

"Já. Ég veit." Il inspira profondément avant de reprendre, plus sûr de lui. "Það er þess vegna sem ég fór, vissi ég fylgdi mér. Einn strákur hjálpaði okkur að fara án þess að séð. Levi og Libby eru í lagi. Ég vona bara að enginn hafi tekið eftir þeim og að enginn gæti gera tengingu á milli þín og þeirra. Hvorugur þeirra og Liberation. The MSS er alls staðar hér líka. Shiri þarf hjálp. Dawn er sífellt ógnað. Eg vildi taka hitastig áður segja þér að taka þátt í mig. ég held að rangt miða. í stað þess að fela MSS, held ég að það er kominn tími til að ráðast á. "

Lui restait la question de l'Underground. Et à celle-ci, il réfléchit un moment. Ses yeux se portèrent sur la porte en pensant à Maddison et les deux membres de la faction souterraine. Son pied battait en rythme sous la table et son pouce prit peu à peu la cadence avant qu'il ne se décide à parler en baissant la tête.

"Tu les connais mieux que nous. Tu sais qui ils sont." Il releva la tête vers sa soeur. "Fais ce qu'il y a de mieux pour Liberation."

J’ai doucement hoché de la tête, une main sur la bouche en réfléchissant, tout en l’écoutant.

- Veistu þessi strákur sem hjálpaði þér að fara ? Og MSS ... Þeir dreifa , setjast alls staðar , og enginn gerir neitt . Hvernig þeir fara eins auðveldlega í gegnum sprungur , er ég hissa á að CIA ekki sjá neitt ...

Cela paraissait tellement énorme, mais connaissant ce genre d’agence, ils étaient prêt à tout et surtout avaient les moyens de tout faire, comme celui de fermer les yeux sur le nouveau voisinage pour mieux les atteindre ensuite. Ou alors ils ignoraient vraiment leur présence, mais je n’y croyais pas.

- Hvers vegna eru þeir hér? J’ai secoué la tête. Minn staður er ekki þar , ég held ekki að þú myndir fá góða hugmynd . Minn staður er fallegt er hér jafnvel þótt ég sakna þín hræðilega . Ég skal sýna þeim þessar bastards þeir tilheyra ekki megalopolis eða annars staðar . Ég vona að þú munt vera þarna til að sjá það , það myndi gleðja Libby ég er viss. Kyssa þau fyrir mig .

S’ils avaient trouvé Abel, je devais faire très attention, ils me suivaient peut être déjà. J’allais être dix fois plus vigilante. Abel hésitait, il était nerveux, je n’aimais pas le voir dans cet état, cela ne présageait rien de bon.

- Þú þyrftir ekki hægt vildi, en ég held að þetta sé besta lausnin í boði fyrir okkur í augnablikinu . Þeir vilja vera af mikill hjálpa , þrátt fyrir takmarkanir þeirra .

J’ai fermé les yeux un instant en soupirant.

- Segðu mér allt verður í lagi ... Það sem ég get gert það . Ég get ekki sannfært mig þrátt fyrir alla vilja sem rekur mig .

Abel secoua la tête.

"Nei Ósýnilega strákur eins Marlene . Hann chouré miða á farþega svolítið varkár og gaf þeim. Enginn tók okkur lýsnar í höfuðið."

Le remercier ? Pas dans le langage d'Abel. Ce gars-là n'avait même pas de nom. Il acquiesça au reste, comprenant que sa soeur ne désire pas le rejoindre. Pour lui, c'était le contraire, c'était à Megalopolis qu'il ne se sentait plus à sa place. A s'encrouter depuis des mois, il avait eu besoin d'action à grande échelle, quelque chose de plus important qu'une simple communauté. La popularité l'avait effrayé, peut-être. Quant à une alliance avec l'Underground, non, il ne l'aurait pas voulu. Il était persuadé que le moment venu, au moment décisif, ils chercheraient à les empêcher. Leurs relations fonctionnaient très bien comme ça, cela ne servait à rien de les changer. Qui plus est, il n'avait pas confiance en eux. Chacun d'entre eux. Pas même Maddison lorsqu'il s'agissait de l'Underground VS Liberation.

Il acquiesça alors doucement. Les yeux bas, il réfléchit calmement. Eve réclamait son aide et son soutien. Elle avait besoin de lui, autant qu'il avait besoin d'elle et il ne s'agissait pas uniquement de liens fraternels mais aussi de rareté. Elle était tout ce qu'il lui restait. Elle était sa vie et peu importait ce qu'il ressentait d'indescriptible pour Maddison, sa soeur restait la première dame de son coeur. Pour autant, il ne sut quoi lui dire, aussi, il réunit son courage pour essayer et finit par inspirer profondément.

"The MSS nær ekki meira en venjulega. Þetta landsvæði er þeirra og Shiri reynir að losa þá. Mig grunar Garin fyrir að hjálpa henni fyrir nokkrum mánuðum síðan, ef það var hann. Hann virkaði til góðs Liberation og ég skil ekki hvers vegna . ég reyni ekki að spyrja mig slíkra spurninga í bili, það er ekki forgangsverkefni okkar."

Il releva les yeux sur elle. Aussi clairs qu'étaient les yeux d'Eve, les siens étaient d'un sombre ténébreux.

"Það er ekki forgangsverkefni þín. S, ef þú ákveður að vera í megalopolis þá er MSS ekki miða. Þetta eru bara starfsmenn sem svara drottningu. Það eru hættulegri í fátækrahverfum þessari borg , opna augun breiður, standa eyranu til jarðar. Þótt CIA gera, það mun koma fram, þeir bregðast ekki í þetta sinn, en það mun vera fljótlega. Nákvæmlega ekkert er að fara að vera í lagi. En það er þér undirbúa fyrir það versta en þú munt vita það besta. The MSS hefur gefið ómetanleg styrkur er komið að þér að setja ávinning af Liberation í dag. Vertu einbeitt og flott höfuð. Og þú skalt koma í. Ef ég getur gert það, þá getur þú gert. Þú ert systir mín, manstu? Ég veit ekki einhver með meiri vilja og ákvörðun sem þú og ég búast ekki síður ykkar. Þú ert ekki einn líta í kringum þig, hlusta á aðra. Þú getur ekki alltaf tekið rétta ákvörðun en þú verður að gera það vegna þess að þú hefur ákveðið að það væri nauðsynlegt. Ég gerði leade Liberation áður að vegna þess að þú hefur ýtt mér. Þannig að ef það er það sem þú vilt, taka það. Þú skuldar neitt við neinn. Gerðu það sem er nauðsynlegt, það sem þú gotta gera, ég treysti dómgreind þína. Og ef að þú þarft neðanjarðar sem bandamann, svo ... rétt. "

Il garda le silence quelques secondes avant de reprendre.

" Safna á það og þú að láta okkur gera það MSS , allt í lagi ? Þú getur stjórnað megalopolis , ég veit, annars myndi ég ekki hafa farið svona . Þú ert systir mín . Ég trúi þér."